Zamieszczanie ogłoszeń w bezpośredniej bliskości do miejsca realizacji planowanej działalności
Kolejną metodą na ogłoszenie publiczne w rozumieniu Konwencji z Aarhus jest zamieszczanie ogłoszeń w bezpośredniej bliskości do miejsca realizacji planowanej działalności (np., na widocznym miejscu ogrodzenia lub wskazującym znaku, umieszczonym w miejscu planowanego przedsięwzięcia).
Kolejną metodą na ogłoszenie publiczne w rozumieniu Konwencji z Aarhus jest zamieszczanie ogłoszeń w bezpośredniej bliskości do miejsca realizacji planowanej działalności (np., na widocznym miejscu ogrodzenia lub wskazującym znaku, umieszczonym w miejscu planowanego przedsięwzięcia[1]).
Ogłoszenia publiczne mogą zostać ulokowane również w miejscach, w których często bywa miejscowa społeczność (np., sklepy i centra handlowe, poczta, miejsca kultu religijnego (np. kościoły), szkoły, przedszkola, hale sportowe, przystanki autobusowe, miejsca spotkań dla grup zmarginalizowanych, boiska sportowe, itp.[2]).
Miejscem właściwym jest też publicznie dostępne tablicy ogłoszeń organu władzy publicznej właściwego do podjęcia decyzji[3].
Dyrektywa EIA stanowi, żeinformowanie społeczeństwa możliwe jest również, na przykład, „poprzez rozlepianie plakatów w określonym promieniu”[4].
Podobną do poprzednich metodą jest przewidziane w ustawie ooś „ogłoszenie informacji, w sposób zwyczajowo przyjęty”:
- „w miejscu planowanego przedsięwzięcia”[5],
- „w miejscowości lub miejscowościach właściwych ze względu na przedmiot postępowania”[6],
- „w siedzibie organu właściwego w sprawie”[7].
Stosowanie środków elektronicznych we właściwych przypadkach zalecane jest w dyrektywie EIA[8], w Aarhus Convention Implementation Guide[9] i wMaastricht Recommendations[10]. W ustawie ooś wspomina się o udostępnieniu informacji na stronie Biuletynu Informacji Publicznej, organu właściwego w sprawie[11].
Jeśli chodzi o zamieszczenie ogłoszenia na stronie elektronicznej wnioskodawcy, podobnie jak w przypadku tablicy ogłoszeń, może to być tylko środkiem dodatkowym.
Niewątpliwie, środki elektroniczne posiadają te atuty, że są terminowymi, w krajach, gdzie większość społeczeństwa korzysta z Internetu mogą dotrzeć do szerokiego kręgu odbiorców (w tym potencjalnie zainteresowanych udziałem w postępowaniu). W Polsce, na przykład, niezbędna dokumentacja sprawy często jest dostępna na stronie internetowej właściwego organu władzy publicznej[12]. Jednocześnie są one nieskuteczne w powiadomieniu osób, nie korzystających z Internetu lub rzadko z niego korzystających.
Z powyższego wynika, że aby być skutecznym publiczne ogłoszenie powinno spełniać pewne wymagania. Mianowicie, jego rodzaj, rozmiar, miejsce i czas powinny zapewniać skuteczność przekazywanego powiadomienia, co oznacza dotarcie powiadomienia do jak najszerszego grona odbiorców z pośród osób, mogących być zainteresowanymi udziałem w postępowaniu.
[1]Maastricht Recommendations, s. 24.
[2]Ibid, s. 23.
[3]Maastricht Recommendations, s. 23.
[4]Art. 6 ust. 5 dyrektywy EIA.
[5]Art. 3 ust. 11 ustawy ooś.
Ogłoszenie na tablicy ogłoszeń w siedzibie urzędu będzie skuteczne w społeczeństwach pielęgnujących tradycyjny styl życia, czyli załatwiającym sprawy w urzędzie osobiście i w miejscowościach gęsto zaludnionych (Instytucja „powiadomienia społeczeństwa” w świetle wymagań prawa wspólnotowego, s. 87-88).
Przy tym zamieszczenie ogłoszenia na tablicy ogłoszeń wnioskodawcy (będącego podmiotem publicznym czy prywatnym) może być tylko środkiem dodatkowym w stosunku do ogłoszenia na tablicy ogłoszeń organu właściwego do podjęcia rozstrzygnięcia.
[6]Jako dodatkowy środek w przypadku gdy siedziba organu właściwego w sprawie mieści się na terenie innej gminy niż gmina właściwa miejscowo ze względu na przedmiot postępowania (art. 3 ust. 11 ustawy ooś).
[7]Art. 3 ust. 11 ustawy ooś.
[8]Art. 6 ust. 2dyrektywy EIA.
[9]Aarhus Convention Implementation Guide, s. 133.
[10]Maastricht Recommendations, s. 23.
[11]Art. 3 ust. 11 ustawy ooś.
[12]Aarhus Convention Implementation Guide, s. 141.
